سه نوع اصلی از آسانسورهای حمل بار وجود دارند که عموما مورد استفاده قرار می‌گیرند: آسانسور کششی با یک اتاقک ماشینی، آسانسورهای کششی فاقد اتاقک ماشینی و هیدرولیکی؛ با این حال، تفاوت‌هایی در هر نوع از آنها وجود دارد.

انواع آسانسورهای حمل بار

سه نوع اصلی از آسانسورهای حمل بار وجود دارند که عموما مورد استفاده قرار می‌گیرند: آسانسور کششی با یک اتاقک ماشینی، آسانسورهای کششی فاقد اتاقک ماشینی و هیدرولیکی؛ با این حال، تفاوت‌هایی در هر نوع از آنها وجود دارد این نوع آسانسورها در همه ی انواع صنایع قابل استفاده هستند.

اجزای مهم بالابرهای ساختمانی عبارتند از:

استراکچر
الکتروموتور
گیربکیس
کلید برق
پولی
سیم بکسل و سیستمهای مرتبط
باکت بالابر مصالح

نحوه ی عملکرد آسانسور های حمل بار

دکل آسانسور از قطعاتی ساخته شده که تا ارتفاع ۵۰ تا ۲۰۰ متر ادامه میابد. سپس یک جرثقیل بر روی اطاق آسانسور فیکس میکنند که با آن میتوان ارتفاع را کم و زیاد کرد.

در مورد ساختمان ها با ارتفاع کم در ابتدا دکل را فیکس میکنند و اطاقک را تا آخرین مراحل کار روی آن نگه میدارند. نکته ی ضروری که در اینجا باید رعایت شود این است که یک فوندانسیون در زیر اطاقک و روی زمین فیکس شود که ابعاد آن کف آن به اندازه ی اتاقک و ارتفاعی ۳۰ سانتی متری داشته باشد.

اتاقک آسانسورهای کارگاهی معمولا تا ۱۰۰۰کیلوگرم مصالح را با سرعتی معادل ۵۰ متر بر دقیقه جابه جا میکند.
این سرعت البته به موتور و گیربکس آسانسور ارتباط دارد که هرچه قدرت آنها بیشتر باشد سرعت حرکت نیز بیشتر میشود.

بهترین و مهمترین نوع آسانسورهای کارگاهی آسانسورهای تی سی سی اچ میباشند. علت آن هم این است که این نوع آسانسور ها راندمان بالا در ازای مصرف کم انرژی و برق دارند. این نوع آسانسور با ظرفیت ۱۵۰۰ کیلوگرم تا ۲۵۰۰ کیلوگرم ساخته میشود.

از دیگر مزایای این آسانسور این است که در هنگامی که شروع به بالا رفتن میکند به گیربکس آسیبی نمیرساند زیرا به صورت کاملا آرام این عمل را انجام میدهد. بنابراین موتور آسانسور مدت زمان بیشتری کار میکند.

سه نوع اصلی از انواع آسانسورها وجود دارند که به طور کلی در ساختار آسانسورها مورد استفاده قرار می‌گیرند: آسانسور کششی با یک اتاقک ماشینی، آسانسورهای کششی فاقد اتاقک ماشینی و هیدرولیکی؛ با این حال، تفاوت‌هایی در هر نوع از آنها وجود دارد.

آسانسور هیدرولیکی

آسانسور های هیدرولیکی از طرف یک پیستون در پایین آسانسور پشتیبانی می‌شوند که آسانسور را به عنوان یک موتور نیروی الکتریکی و یا یک مایع هیدرولیک دیگر به سمت پیستون هل می‌دهد. آسانسور به شکل یک دریچه پایین می‌آید و مایع را از پیستون آزاد می‌کند. آن‌ها برای ارتفاع های کم در حد ۲ تا ۸ طبقه استفاده می‌شوند و حداکثر سرعت ۲۰۰ فوت در دقیقه را طی می‌کنند. اتاقک ماشینی برای سیلوهای هیدرولیکی در پایین‌ترین سطح مجاور شفت آسانسور قرار دارد

آسانسورهای هیدرولیک معمولی دارای قرقره ای هستند که در زیر کف گودال آسانسور امتداد دارد و هنگام فرود آسانسور، پیستون جمع شده راکنترل میکند. برخی از پیکربندی ها دارای پیستون تلسکوپی هستند که به هم می خورد و به گودال کم عمق دیگری در زیر گودال نیاز دارد. حداکثر فاصله ارتفاع برای این نوع تقریبا ۶۰ فوت است.

آسانسورهای هیدرولیک بدون گودال یک پیستون در دو طرف کابین دارند. در این پیکربندی ، پیستونهای تلسکوپی در پایه گودال ثابت شده و نیازی به ریزش و یا سوراخ زیر گودال ندارند. پیستون های تلسکوپی تا ۵۰ فوت مسافت ارتفاع را امکان پذیر می کنند. پیستونهای بدون تلسکوپ فقط حدود ۲۰ فوت مسافت ارتفاع را در اختیار شما قرار می دهند
از ترکیبی از طناب و پیستون برای جا به جایی آسانسور استفاده میکند. حداکثر فاصله مسافتی ۶۰ فوت است.

آسانسورهای roped

آسانسورهای هیدرولیکی یک هزینه اولیه پایین دارند و هزینه‌های نگهداری و مراقبت از آن‌ها در مقایسه با دیگر انواع آسانسور کمتر است. با این حال، سیلوهای هیدرولیکی از انرژی بیشتری نسبت به انواع دیگر آسانسورها استفاده می‌کنند چون موتور الکتریکی در برابر جاذبه کار می‌کند و سیال هیدرولیکی را به پیستون وارد می‌کند.

یک اشکال عمده در سیلوهای هیدرولیکی این است که سیال هیدرولیکی گاهی اوقات نشت می‌کند، که می‌تواند موجب مخاطرات محیطی جدی شود. ریسک محیطی و استفاده از انرژی بالا دو دلیل اصلی هستند که سیلوهای هیدرولیکی اغلب همانند گذشته نصب نمی‌شوند.

آسانسورهای کششی دنده ای و بدون دنده با یک اتاقک ماشینی

آسانسور های کششی

آسانسورهای کششی به وسیله طناب هایی کشیده می‌شوند که از روی یک چرخ متصل به یک موتور الکتریکی بالاتر از شفت آسانسور عبور می‌کنند. آن‌ها برای کاربردهای میانی و مرتفع مورد استفاده قرار می‌گیرند و سرعت انتقال بسیار بیشتری نسبت به سیلوهای هیدرولیک دارند. یک وزن متقابل باعث می‌شود که آسانسور با خنثی‌سازی وزن مصالح و کالاهای داخل کابین کارآمدتر شود تا موتور با اندازه زیادی وزن حرکت نکند.

آسانسور های دنده ای دارای جعبه دنده ای هستند که به موتور وصل می شود ، چرخ آن را که حرکت می دهد طناب ها را نیز هدایت می کند. آسانسورهای کششی دنده ای قادر به سرعت انتقال تا ۵۰۰ پا در دقیقه هستند. حداکثر فاصله سفر برای یک آسانسور دنده ای دستی حدود ۲۵۰ فوت است.

طرز کار آسانسور های کششی

نیروی آسانسور بدون چرخ دنده، چرخ را به طور مستقیم به موتور متصل می کند. آسانسورها با کشش کمتر دنده قادر به سرعت بیش از ۲۰۰۰ فوت در دقیقه هستند و حداکثر مسافت سفر آنها در حدود ۲۰۰۰ فوت است ، بنابراین آنها تنها انتخاب برای ارتفاعات سطح بالا هستند.

آسانسورهای کششی دنده ای از نظر هزینه اولیه ، هزینه های نگهداری مداوم و مصرف انرژی در میانه جاده هستند. آسانسورهای کششی دارای هزینه اولیه بالا ، هزینه نگهداری متوسط و مصرف انرژی کمی بیشتر از آسانسورهای چرخشی دنده ای است.

بسیار مهم است که طناب های آسانسور و تراشنده به طور منظم برای جلوگیری از سایش بررسی شوند. با پوشیدن آنها ، کشش بین شیب و کابل کاهش می یابد و لغزش منظم تر می شود ، که باعث کاهش راندمان می شود و در صورت عدم کنترل ، خطرناک می شود.

آسانسورهای کششی محدودیت هایی در ارتفاع دارند که با طول و وزن کابل ها یا طناب ها کنترل می شود. مواد جدید قوی تر و سبک تر ، مانند فیبر کربن ، به آسانسورهای کششی اجازه می دهد تا به ارتفاعات جدید دست یابند

آسانسورهای کششی فاقد اتاقک ماشینی (mrl)

ماآسانسورهای فاقد اتاقک ماشینی آسانسورهای کششی هستند که اتاق ماشین اختصاصی در بالای شافت آسانسور ندارند. دستگاه در فضای فراتر قرار گرفته است و در هنگام نیاز به تعمیر یا ترمیم، از بالای کابین آسانسور به آن دسترسی پیدا می کنید. جعبه های کنترل در یک اتاق کنترل قرار دارد که در بالاترین ارتفاع و در فاصله حدود ۱۵۰ پا از دستگاه در مجاورت شافت آسانسور قرار دارد.

آسانسورهای فاقد اتاقک ماشینی دارای حداکثر مسافت مسافر تا ۲۵۰ پا هستند و می توانند با سرعت حداکثر ۵۰۰ پا در دقیقه حرکت کنند. آسانسورهای فاقد اتاقک ماشینی از نظر هزینه اولیه و نگهداری با آسانسورهای کششی دنده ای قابل مقایسه هستند، اما نسبت به آسانسورهای دنده ای مصرف انرژی نسبتاً کمی دارند.

سخن آخر آسانسور حمل بار بار

آسانسورهای فاقد اتاقک ماشینی، در حال تبدیل شدن به محبوب ترین انتخاب برای ساختمانها با ارتفاع متوسط هستند که مسافت ارتفاع آنها تا ۲۵۰ فوت است. آنها از نظر انرژی کارآمد هستند، به فضای کمتری احتیاج دارند و کارایی و قابلیت اطمینان آنها در مقایسه با آسانسورهای کششی کمتر است.

دلیل اصلی عدم پذیرش آسنانسورهای ام آر ال در ایالات متحده به این دلیل است که در کدهای ساختمانی مقرراتی وجود دارد که اجازه نمی داد موتور داخل پیست باشد. این کد قانونی به آرامی در حال تغییر است، اما ارزش این را دارد که قبل از استفاده از آسانسور ام آر ال با مقامات محلی م کنید.

کیا تاورکرین ارائه دهنده بهترین آسانسورهای حمل بار در ایران و خاورمیانه.

برای مشاوره،خرید و فروش آسانسورهای حمل بار با ما تماس بگیرید : ۰۹۱۲۱۱۲۵۰۰۶

تاور کرین لیبهر

تاریخچه تاور کرین لیبهر

ابداع جرثقیل برجی یا تاور کرین همزمان با تولد شرکت لیبهر LIEBHERR است.شرکت لیبهر در سال ۱۹۴۹ توسط Hans Liebherr در شهر بول ایالت فریبورگ سوییس راه اندازی شد.این شرکت در زمینه طراحی و ساخت ماشین آلات کشاورزی، ماشین آلات ساخت و ساز، لوازم خانگی، قطعات هواپیما، تجهیزات استخراج معدن و ارائه خدمات مهندسی خودرو، فعالیت می نماید.در آمد این شرکت در سال 2011 بالغ بر 8.3 میلیارد یورو بوده است.
هم اکنون شرکت لیبهر توسط خانواده لیبهر اداره می شود.تاور کرین لیبهر در ایران به سبب داشتن سازه و اسکلت قوی نسبت به سایر برندهای موجود مطرح است. در سال 1999، 54000 جرثقیل لیبهر سالن های تولید را ترک کرده اند.این شرکت از سال ۲۰۰۷ بزرگترین تولیدکننده جرثقیل در جهان می باشد و در اکثر نقاط جهان کارخانه یا نمایندگی فروش دارد.
لیبهر در سال 2012 ششمین تولیدکننده بزرگ ماشین آلات صنعتی جهان بوده است.

نمونه اولیه تاور کرین لیبهر

در آلمان پس از جنگ، بسیاری از مناطق کشور نیاز به بازسازی داشت. هانس لیبهر مسئول ساخت خانه پدری خود در جنوب آلمان بود. او متوجه نیاز کشور به ابزار و ماشین آلات برای صنعت ساخت و ساز شد.هانس لیبهر همراه با مهندسین طراح اولین تاور کرین متحرک را در سال 1949 ساخت.تاور کرین TK 10 می توانست به راحتی جا به جا شود و به سادگی در محل ساخت و ساز نصب شود. همچنین با ارائه این تاور کرین برای اولین بار کارخانه لیبهر در سال 1949 در Kirchdorf آلمان تاسیس شد.

اساس و شکل گیری تاورکرین لیبهر

اختراع جرثقیل برج مترادف با تولد شرکت لیبهر است. در دهه اول ، شرکت ساخت و ساز کوچک به یک تولید کننده مجهز ماشین آلات ساختمانی و بسیاری از محصولات پیشرفته دیگر فناوری تبدیل می شود.

موفقیت در مرز
جرثقیل و تاورکرین لیبهر در سال 1956 در یک سایت ساخت و ساز در روتردام مورد استفاده قرار گرفت
حمل و نقل و نصب  TK 3.6

مدل جانشین اولین جرثقیل برجی لیبهر در سال 1950 معرفی شده است.

جرثقیل برجی پس از سال 1949کمک قابل توجهی به سرعت بخشیدن و ساده سازی ساختار بازسازی آلمان است.
در سال 1949 جرثقیل برجی متحرک اختراع شده است
در آلمان پس از جنگ ، بسیاری از مناطق کشور نیاز به بازسازی دارند. هانس لیبرهر مدیر ساختمان والدین خود در آلمان جنوبی را اداره می کند . وی نیاز به ابزار و ماشین آلات برای صنعت ساختمان و ساخت و سازهای داخلی را تشخیص می دهد. او به همراه مهندسان طراح و بازرگانان ، اولین جرثقیل برجی متحرک را در سال 1949 ایجاد می کند . TK 10 را می توان به راحتی حمل کرد و نصب آن در محل ساخت ساده است . همچنین این نخستین محصول از هانس لیبرهر ماسچیننفابیک (کارهای مهندسی) است که در سال 1949 در کرچدورف تأسیس شد. همانطور که از مدل های جانشین پیروی می کند ، تولید جرثقیل در لیبر سرعت می گیرد و شرکت ساخت و ساز به تولید کننده ماشین آلات ساختمانی تبدیل می شود.
در اواخر دهه 50 ، چرخ های چرخ دنده ای برای ساخت گیربکس به سختی به وجود می آیند. به منظور تولید جرثقیل ، هانس لیبرهر خود را برای تولید چرخ های دنده ای شروع به ساخت ماشین های سرگرمی می کند.

هنگامی که هانس لیبرهر در سال 1953 استخدام بیل کابلی شد ، نسبت قدرت به وزن ضعیف را متوجه می شود. هشت ماه بعد ، او اولین بیل مکانیکی هیدرولیک در اروپا – L300 – ارائه می دهد. این چهار برابر سبک تر از ماشین کرایه است. در سال 1954 ، تولید سری دستگاه های قدرتمند آغاز می شود.

1955: آگهی یخچال و فریزر Liebherr
1955: آگهی یخچال و فریزر Liebherr
در سال 1954 ، از هر ده خانوار آلمانی فقط یک یخچال وجود دارد. هانس لیبرر تقاضا را تشخیص داده و تولید یخچال را آغاز می کند.
1954 از ماشین آلات ساختمانی گرفته تا یخچال و فریزر
از نظر هانس لیبرر ، انگیزه ای که در زمینه های جدید تجارت وجود دارد ، گاه ناشی از تماس های شخصی است. از مدیر شعبه بانک محلی خود ، تاجر درباره کارخانه تولید یخچال و فریزر که برای فروش است یاد می گیرد.
لیبرهر با بررسی محصول ، آمار فروش و بازارها ، پتانسیل عظیم لوازم را تشخیص می دهد. در این زمان ، تنها از هر ده خانوار در آلمان یخچال وجود دارد – و با رشد اقتصادی ، تقاضا رو به افزایش است. هانس لیبرهر تصمیم به خرید این شرکت نمی گیرد بلکه در عوض امکانات تولیدی خود را در سایت اوچسن هاوزن در جنوب آلمان ایجاد می کند. در سال 1954 ، اولین یخچال در آنجا ساخته می شود و تولید سری فقط یک سال بعد آغاز می شود.

طیف وسیعی از ماشین آلات ساختمانی در سال 1956 گسترش یافته است تا ماشین آلات تولید و حمل بتن را که لیبر از آن نقطه به بعد در Bad Schussenried می سازد بسط دهد.
1958 گسترش در اروپا و آفریقا
Liebherr به عنوان یک شرکت در آلمان تأسیس شد و اولین کارخانه خارج از کشور را در دهه 1950 بازرگانی کرد. این شرکت برای به دست آوردن جایگاه در بازار انگلیس و آمریکای شمالی ، یک سایت تولیدی در کیلارنی ایرلند ایجاد می کند. در ابتدا جرثقیل های برج در اینجا ساخته می شوند و بعداً جرثقیل های کانتینر ، جرثقیل های کشتی سازی و جرثقیل های ویژه دنبال می شوند. در دهه 1960 در آفریقای جنوبی اولین شرکتی خارج از اروپا تأسیس می شود. هانس لیبرهر مسیرهای بین المللی گروه را تعیین می کند.

تجهیزات دنده فرود هواپیما در محل لیندنبرگ
تجهیزات دنده فرود هواپیما در محل لیندنبرگ
در اوایل دهه 1960 در سایت Lindenberg: تجهیزات فرود هواپیما توسط مهندسین لیبرهر سرویس داده می شود.

1960 شروع فعالیتهای هواپیمایی
از طریق مشارکت مشارکتی ، تعهد هانس لیبرر در زمینه فناوری هواپیما از اواخر دهه 50 آغاز می شود. در مارس 1960 ، او شركت Liebherr-Aero-Technik GmbH را در Lindenberg ، در Allgäu (آلمان) تأسیس كرد. از ابتدا ، هدف این است که تولید و ساخت نمونه های اولیه در خانه. این هدف این است که شرکت از دارنده مجوز به تولید کننده اجزای و سیستم های خاص خود ترقی کند. از تولید کننده تجهیزات گرفته تا ارائه دهنده سیستم. در سال 1996 ، این شرکت نام خود را به Liebherr-Aerospace Lindenberg GmbH تغییر می دهد.

منبع : https://kiatowercrane.com/%d8%aa%d8%a7%d9%88%d8%b1-%da%a9%d8%b1%db%8c%d9%86-%d9%84%db%8c%d8%a8%d9%87%d8%b1/